***Vanwege de lengte van de blog (en het feit dat ik al zo lang geen blogs meer heb geschreven) heb ik besloten deze weblog in drieën te delen. Kijk onderaan de pagina voor een link naar het andere deel van dit verslag.***

Vrijdag 10 oktober, het begin van de herfstvakantie voor ons. En we begonnen gelijk goed met een tripje naar een musical! Eindelijk weer eens even een lekker avondje uit, ontspannen en relaxen na alle stress van de voorgaande weken. Althans, dat dachten we…
We vertrokken aan het eind van de middag richting Apeldoorn voor de voorstelling van de musical Dreamgirls. We waren nog geen kwartier onderweg toen we plots stilstonden voor een compleet lege weg. Wat was hier nou weer aan de hand?! Een vreselijk ongeluk bleek het geval te zijn vlabbij de Ramspolbrug bij Kampen. Maar liefst 4 gewonden en een dode, hoorden we later op het nieuws. Jeetje zeg wat heftig, daar schrik je wel even van! Aan de ene kant is zo een musical en daarvoor op tijd komen dan zoiets onbelangrijks als je zoiets voor je ziet gebeuren. Aan de andere kant laat het juist ook zien hoe kort het leven is en hoe erg je van ieder moment moet genieten.

Via de berm zijn we uiteindelijk via een weg die normaal gesproken afgesloten is op een ventweg terecht gekomen om onze weg weer te vervolgen. We hadden echter al zoveel tijd verloren dat we pas 5 minuten voor aanvang in de zaal zaten. Zonder eten! Want dat zouden we onderweg nog even doen want daar was immers meer dan genoeg tijd voor. Dat is niet zo handig als diabetes patiënt, het was dus ook wel even doorbijten die avond maar we hebben het gered.
Maar goed, de musical… Want daarvoor kwamen we immers naar het Orpheus theater. We hadden de volledige originele cast zagen we al gelijk bij binnenkomst, goed nieuws dus! Het verhaal wat in de musical verteld wordt is grotendeels gelijk aan de gelijknamige film, op enkele kleine aanpassingen na en het gemis van het nummer ‘Listen’ (wat wel een groot gemis is moet ik eerlijk zeggen hoor!). Het begin was wat apart. Er was geen doek, de cast stond al deels op het podium en nog tijdens het binnen lopen waren zij zich ook on stage aan te klaar maken. Of dit er nu bij hoorde of niet is mij nog altijd niet helemaal duidelijk, maar het was op zich wel een goede ijsbreker. Wij zaten op de eerste rij dus hadden goed overzicht op alles, ook de kleinste details.
Tijdens de eerste helft vielen ons gelijk al enkele dingen op. Berget Lewis stal als Effie echt de show, vooral met haar stem, en klonk (ondanks een verkoudheidje volgens mij) super! Clayton Peroti, die wij persoonlijk goed kennen uit Tarzan, was als Jimmy T. Early ook echt een van de beste karakters uit de voorstelling. De zang was waanzinnig, van de koortjes tot solo stukken alles klonk prachtig. Alleen het acteerwerk… Dat liet hier en daar wel te wensen over en was niet overal even overtuigend. Daar tegenover stond dan weer wel dat het ensemble soms tussen scenes door terwijl zij stonden te ‘wachten’ op het podium erg leuk deed, iets wat mensen verderop in de zaal waarschijnlijk niet altijd even goed opviel.
De tweede helft was voor mijn gevoel wel wat beter dan de eerste. Het tempo zat er ook meer in en de karakters kregen meer diepgang. Aisha Gill verbaasde mij echt als Lorell, na haar in X-Factor te hebben gezien wist ik wel dat ze kon zingen maar dat ze zo goed was had ik niet verwacht! Ook Pearl Jozefzoon was een overtuigende Deena maar kon ondanks deze belangrijke rol niet tegen Berget Lewis op. De twee grote mannelijke bijrollen van David Goncalves als Effie’s broer CC en Edwin Jonker als Curtis waren ook erg goed. Eigenlijk vond ik alle castleden wel juist gecast.

Toch zat het acteerwerk mij ook tegen het eind van de voorstelling hier en daar nog wat dwars. Daarom behoord hij toch niet tot een van de toppers voor mij. Ook het feit dat sommige nummers vertaald waren naar het Nederlands, en dit niet altijd even lekker klonk, vond ik wat jammer. Bij dit soort musicals en nummers klinkt Engels toch eigenlijk altijd beter en hoewel het gevoel wel goed zat miste ik dit dus toch wat hier en daar. Maar de zang en sfeer maakte een hoop goed, en heeft mij zeker een lekkere soul avond gebracht. Het was een mooie voorstelling die het echt van het soul aspect moet hebben, en zeker voor de liefhebbers van de film erg leuk is om gezien te hebben! Ondanks de valse start heb ik een lekker avondje uit gehad dus ben ik blij naar de musical te zijn geweest.

Op weg terug naar huis, tegen middernacht, konden we dan eindelijk ons avondeten eten bij de McDonalds voor we richting huis gingen om dan eindelijk officieel te beginnen aan onze herfstvakantie!

Zaterdag was Glacee jarig! We volgden haar de eerste weken online en werden smoorverliefd op ‘r. Het lot, of wat het ook mag zijn geweest, bracht ons samen en zorgde ervoor dat wij haar en haar broertje ter logeren kregen tijdens de feestdagen voor wat extra socialisatie. We hadden nooit gedacht dat ze voor altijd zou blijven, we hadden nooit gedacht dat ze zo een speciaal plekje in ons huishouden zou krijgen maar dat is gebeurd. Nu (bijna) een jaar later woont ze hier nog, en vult ze ons leven nog telkens iedere dag weer met heel veel vreugde en plezier. We zijn zo blij dat haar fokker zo in ons geloofde dat zij dit bijzondere meisje aan ons toe vertrouwde. We zijn gek op ‘r en zo blij dat zij onderdeel uitmaakt van onze roedel, samen met haar halfzus. Ook haar 4 nestgenootjes en 4 neefjes en nicht (pups van haar oma) vierden deze dag hun allereerste verjaardag dus ook voor hen natuurlijk de nodige felicitaties! We hebben niet veel gedaan die dag maar Glacee is wel wat extra bovenop alle andere verwennerijen verwend die dag. Zo was het zelfgebreide pakje dat mijn moeder voor haar had gemaakt eindelijk helemaal af, en kreeg ze natuurlijk ook wat extra lekkers om het te vieren.
Een week daarvoor vierden ook Eevee en Abby hun verjaardag. Abby werd op 1 oktober alweer 7 jaar oud terwijl Eevee op 2 oktober 4 kaarsjes mocht uitblazen. Dit betekent natuurlijk ook dat alle andere pups van nest 2 alweer 4 jaar oud zijn. Jeetje zeg wat gaat dat toch hard! Ook zij zijn die dagen in het zonnetje gezet uiteraard, en hebben we hier een kleine fotoshoot gedaan met onze jarige dames.

Zondag stond een dagtripje naar onze oude woonplaats Amsterdam op de planning. Onze oud-buurman, en goede vriend, is twee verdiepingen omlaag verhuisd en we vonden het hoog tijd om zijn nieuwe woning eens te bewonderen. Ook had ik wel weer eens trek in de lekkerste pannenkoeken van Nederland, namelijk die van Boerderij Meerzicht! Om op een bovenverdieping met 5 honden te komen is een beetje lastig dus we hebben een deel van de dames thuis gelaten bij de oppas, en zijn met de rest richting onze hoofdstad gereden.
In het Amsterdamse Bos aangekomen zagen we al snel de reden waarom wij dit soort dingen meestal niet tijdens vakanties plannen… Jeetje zeg wat was het druk daar, overvol te noemen haast! Bij het pannenkoekenhuis werd dit nog eens bevestigd. We moesten maar liefst 45 minuten wachten op ons eten! Nou ja dan maar even wandelen tussendoor hè. Goh dan zie je nog eens wat. Onopgevoede hond die zomaar via het water de weilanden in rende achter de pony’s aan daar, mensen die zich daar vervolgens mee gaan bemoeien en de situatie die daarna ontstaat, de dagjesmensen die met de pond naar de andere kant van het bos wilden gaan, etc. Nou ja de meiden en wijzelf hebben onze ogen weer uitgekeken naar al die Amsterdammers, ach ja ik ben er geboren en getogen hè dus voor mij blijft het altijd wel leuk om te zien.
Na drie kwartier konden we dan eindelijk beginnen aan ons eten. Gelukkig was het ook deze keer weer het wachten waard, al dacht mijn hypo daar misschien ietsjes anders over. Na nog een korte wandeling terug naar de auto zijn we vertrokken richting Oud-West om in onze oude straat het nieuwe huis van Hum te bezoeken.

De meiden hebben zich daar binnen ook prima vermaakt. Want er was vloerbedekking, en als ze iets lekker vinden dan is het dat wel! Ze zijn bijna door de huis- en eetkamer gevlogen en vonden het lage raam waardoor ze naar buiten konden kijken ook maar wat interessant. Wij hebben nog even wat gezeten daar, wat gekletst voor we aan het begin van de avond weer terug naar huis reden.

Hoewel we eigenlijk donderdag zouden gaan wandelen, veranderde deze plannen begin van de week iets waardoor we dinsdag er op uit gingen met de volledige roedel. Josien en haar mannen hadden we namelijk mee afgesproken, dus het was tijd voor weer eens een gezellige groepswandeling. We hadden afgesproken bij het Rozendaalse Veld in de hoop dat de drukte hier zou meevallen. Helaas was het ook hier erg druk, maar we hebben er toch geprobeerd het beste van te maken. De Shelties leken soms net een drieling zoals ze zich allemaal soms gedroegen en ook misdroegen, ach ja wat wil je ook met moeders en kids. De ondergrond maakte het soms wel wat moeilijk lopen voor ons allemaal dus halverwege de wandeling begon mijn lichaam maar ook dat van Ashley flink tegen te werken. Ash heb ik dus vervolgens maar wat meer in de tas genomen terwijl we met de rest wel nog een stuk hebben doorgewandeld.

Eenmaal terug bij de auto had Josien ook nog wat voor ons, namelijk wat kip uit de droogmachine. Een paar kilo lekkers voor de meiden waar we wel weer even mee door kunnen, ideaal!

Bij thuiskomst bleek de wandeling toch voor ons allemaal wat teveel te zijn geweest. Mijn moeders hamstring speelde weer flink op, mijn lichaam wou ook niet meer en Ashley begon zelfs te piepen van de pijn van haar hernia… Ja het is inmiddels echt herfst hè dus dan begint die ellende weer. Zij zit dus sindsdien aan de pijnstillers en wij hebben het de daarop volgende dag maar wat rustiger aan gedaan.

Donderdag zijn we er nog wel eventjes op uit geweest. Niet naar de Soesterduinen zoals oorspronkelijk het plan was, maar naar een bos met betonnen paden zodat Ashley ook mee kon lopen. Ondanks het herfstweer hebben alle meiden zich weer prima vermaakt, en hebben we zelfs nog wat mooie kiekjes kunnen schieten. Hieronder een kleine sfeerimpressie, met ook nog een foto van een wandeling die we vlak voor de herfstvakantie in datzelfde bos bij een iets ander pas hebben gedaan.

Wij hebben hier anderhalve week vakantie in plaats van een week, omdat mijn moeders school de meivakantie niet 2 weken vrij wilt geven. We hebben dus nog enkele rustdagen te gaan gelukkig, al kijken we niet naar alles uit wat er aan zit te komen de komende dagen. Maar daarover later meer. Voor nu is iedereen weer op de hoogte, en voor nog meer updates kan altijd mijn Facebook pagina gevolgd worden (doe bij een vriendschapsverzoek alleen wel even een persoonlijk berichtje met toelichting anders accepteer ik je misschien niet). Fijne herfstvakantie voor iedereen die nu pas vakantie heeft, en ik zal proberen vanaf nu de blog weer wat beter bij te houden!

***Vanwege de lengte van de blog (en het feit dat ik al zo lang geen blogs meer heb geschreven) heb ik besloten deze weblog in drieën te delen. Klik voor de vorige twee delen van dit verslag hier en hier.***